نان روزانه ۸ آبان ۳۰ اکتبر

نان روزانه
۳۰ اکتبر

محکومیت را دور بیندازید

بیایید به تخت فیض نزدیک شویم

مھم است که به تخت خداوند بدون حس محکومیت نزدیک شویم. به عبارت دیگر با جسارت.
” اگر بدی را در دل خود منظور می داشتم خداوندگار نمی شنید . ” ( مزامیر ۶۶ : ١٨)
” اگر بدی را در قلب خود نگاه می داشتم ” این یعنی من به نزد خداوند بیایم در حالی که در قلب خود
این احساس را داشته باشم که چیزی مرا مذمت می کند. ھر گاه سعی می کنم با ایمان به حضور خداوند
بروم شیطان کار اشتباھی که به آن رسیدگی نکرده ام را به من یاد آوری می کند. شاید یک گناه اعتراف
نشده. پس این موضوع ھمواره بر قلب من سنگینی می کند و اگرمن با احساس محکومیت به حضور
خداوند بیایم آنچه برایش دعا کرده ام را دریافت نخواھم کرد. من باید سنگینی بار آن گناه را از قلبم بیرون
کنم. اساساً این موضوع با ایمان انجام می شود .

” ولی اگر به گناھان خود اعتراف کنیم او که امین و عادل است گناھان ما را می آمرزد و
از ھر نادرستی پاکمان می سازد . ” ( اول یوحنا ١ : ٩)
ما نمی توانیم با مشکل گناه طور دیگری رفتار کنیم فقط باید آنرا اعتراف کنیم ، توبھ کنیم و به
خداوند برای بخشش و پاک کردن ما و وعده ای که به ما داده اعتماد نمائیم. پس از آن دیگر نباید درباره
گناھان مان نگران باشیم زیرا اگر ما برای گناھانی که دعا کرده ایم نگران باشیم خداوند دعاھای ما را
نخواھد شنید. زیرا ھمانطور که کلام خداوند می گوید اگر بدی را در دل خود منظور می داشتم خداوندگار
مرا نمی شنید. با این حال مزمور نویس ادامھ می دھد و چنین می گوید:
” اما خدا به راستی شنیده و به آواز دعای من گوش فرا داده است . ” ( مزامیر ۶۶ : ١٩)
به عبارت دیگر مزمور نویس بر علیه تلاش شیطان برای محکوم کردنش می ایستد و می گوید
خداوند مرا شنیده است. چرا خداوند به صدای ما گوش می دھد ؟ زیرا ما در نام عیسی نزد او می رویم.
زیرا ما با ستایش و پرستش به حضورش می رویم. برای ھمین ما محکوم نیستیم .
خداوندا تو را شکر می کنم که می توانم با جسارت نزد تو بیایم. اعلام می کنم که تلاش شیطان برای
محکوم کردنم را دور می اندازم و اعلام می کنم خداوند مرا شنیده است. زیرا من در نام عیسی به
حضورش رفته ام. من باید به تخت فیضش نزدیک شوم . آمین