نان روزانه ۶ فروردین ۲۶ مارچ

تفسیر خروج فصل ۳۴

ث – احیای عهد (۳۴: ۱ – ۳۵: ۳)

۳۴: ۱-۹ باری دیگر موسی به کوه سینا فرا خوانده شد، این با دو لوح سنگی که خود ساخته بود. در آنجا خداوند خود را خدای رحیم و رئوف و دیرخشم و کثیر احسان و وفا معرفی کرد (آیات ۶، ۷).
در آیه ۷ سه واژه گوناگون برای خطاکاری به کار رفته است. خطا انحراف از راه‌های خداوند. عصیان به معنای سرکشی از خداوند. گناه به معنای «تخلف» است و در وهله اول تجاوز از معیارهای خدا محسوب می‌شود. همه آنها به معنای ناکام ماندن از جلال خدا است (رومیان ۳: ۲۳). بنی اسرائیل باید همه به خاطر شکستن شریعت و قانون خدا کشته می‌شدند، اما خدا بر حسب رحمت خود آنها را بخشید. موسی خداوند را پرستش نمود و حضور و فیض او را بر اساس ناشایستگی قوم خواستار شد (آیات ۸، ۹).

۳۴: ۱۰-۱۷ سپس خدا عهد خود را تازه نمود، و وعده داد که با اعمال عظیم خود ساکنان کنعان را براند. او به آنها هشدار داد که مبادا با بت پرستها ازدواج کنند و یا اجازه دهند رسوم بت پرستی آنها به درون آنها رخنه کند. اشیریم مجسمه‌های شهوت انگیزی و یا بت‌های آلات جنسی بودند که همه نمادهایی از باروری محسوب می‌شدند. از آنجایی که خدا با قوم خود عهدی بسته بود دیگر قوم نباید با ساکنان آن سرزمینها پیمانی می‌بستند. محال است که بتوان در یک آن هم خدا را پرستش کرد و هم بت‌ها را (نگاه کنید به قرنتیان ۱۰: ۲۱).

۳۴: ۱۸-۲۷ سپس خدا دستورات مربوط به عید نان فطیر را تکرار نمود (آیه ۱۸)؛ تقدیس نخست زادگان (آیات ۱۹، ۲۰)؛ سبت (آیه ۲۱)؛ عید هفته‌ها و عید جمع (آیه ۲۲). تمام مردان باید برای سه عید سالانه‌ای که در ۲۳: ۱۴-۱۷ ذکر شده است در حضور خداوند حاضر شوند (آیات ۲۳، ۲۴). توجه نمایید که خدا در آیه ۲۴ وعده می‌دهد که خواست و اراده کنعانیان را کنترل می‌کند به گونه‌ای که آنها سعی نخواهند کرد که اموال یهودیان را غصب کنند، هنگامی که آنها سه بار در سال جهت انجام فرایض دینی خود به اورشلیم می‌رفتند. خداوند پس از اینکه قوانین دیگر را تکرار نمود (آیات ۲۵، ۲۶)، به موسی فرمان داد تا کلامی را که در آیات ۱۱-۲۶ بیان کرده بود ثبت نماید. پس خداوند خود ده فرمان را بر الواح سنگی نوشت (آیه ۲۸؛ آیه ۱ و تثنیه ۱۰: ۱-۴).

۳۴: ۲۸-۳۵ پس از چهل شبانه روز موسی همراه با دو لوحی که در دستش بود بازگشت (آیات ۲۸، ۲۹الف). او نمی‌دانست که صورتش به خاطر حضور خداوند درخشان شده بود (آیات ۲۹ب، ۳۰). قوم می‌ترسیدند که به او نزدیک شوند. موسی پس از رساندن فرامین خداوند به دست اسرائیل نقابی بر روی خود کشید (آیات ۳۱-۳۳). در آیه ۳۳ می‌خوانیم «و چون موسی از سخن گفتن با ایشان فارغ شد.» پولس در دوم قرنتیان ۳: ۱۳ شرح می‌دهد که موسی صورت خود را پوشانید تا قوم جلال ناپایدار تورات، یا دوره شریعت را نبینند