نان روزانه ۶ تیر ۲۷ جون

تفسیر تثنیه فصل ۲۴

ب – ۱۶ – ۱۱. طلاق و ازدواج مجدد (۲۴: ۱-۴)

۲۴: ۱-۴ مرد می‌توانست به دلیل ناپاکی زنش، تنها با نوشتن و دادن طلاق نامه‌ای او را طلاق دهد. بعد از آن او آزاد بود تا با کس دیگر ازدواج کند. اما اگر شوهر دوم او بمیرد یا او را طلاق دهد شوهر اول می‌تواند باز هم با او ازدواج کند. یهوه به اسراییل نیز طلاق نامه را داد (ارمیاء ۳: ۱-۸) اما یکروز دوباره او به نزد خود برده و از بی وفایی تقدیس خواهد کرد. چقدر عمیق است گنج محبت خدا و چقدر او فروتن می‌شود تا آنانی که لایق دوست داشتن نیستند را دوست بدارد!

ب – ۱۶ – ۱۲. قوانین مختلف اجتماعی (۲۴: ۵ – ۲۵: ۴)

۲۴: ۵ مردی که به تازگی ازدواج کرده بود لازم نبود تا سال اول به جنگ برود. این قانون به او اجازه می‌داد تا روابط زناشویی خود را تقویت و بهبود بخشد و یک زندگی خانوادگی را آغاز کند. اگر او به جنگ برود و کشته شود نام او از اسراییل منقطع خواهد شد مگر اینکه بستگان ولی او برای او نسلی بوجود آورد. این ولی یکی از نزدیکترین بستگان بود که به ازدواج با بیوه آن شخص تمایل داشت. نخست زاده ٔ حاصل از این پیوند‌‌، وارث شوهر اول محسوب می‌شد. این کار نام خانوادگی او را حفظ کرده و زمین او را برای خانواده محفوظ می‌داشت.

۲۴: ۶ از آنجا که سنگ آسیا وسیله امرار معاش یک شخص محسوب می‌شد‌‌، در معاملات تجارتی آن را نمی‌توان به عنوان گرو مطالبه کرد. گرو گرفتن سنگ آسیا یا سنگ بالایی آن به معنی محرومیت از یکی از ابزار آسیاب کردن برنج است.

۲۴: ۷ دزد یا تاجر برده باید کشته شود.

۲۴: ۸-۹ در هنگام شیوع جزام‌‌، به پیروی از دستورات قبلی که به لاویان داده شد، ملاحظات خاصی باید رعایت شود. مریم به عنوان عبرت ذکر شده است.

۲۴: ۱۰-۱۳ به منظور گرفتن گرو نباید به خانه مردی وارد شد و اگر آن مرد آنقدر فقیر بود که پیراهنش را به عنوان گرو بخشید باید لباسش را شب به او برگرداند تا بتواند با آن بخوابد.

۲۴: ۱۴-۱۵ دستمزد کارگر یا مزدور باید بلافاصله به او پرداخت شود.

۲۴: ۱۶ هیچکس نباید به خاطر گناه دیگری کشته شود.

۲۴: ۱۷-۲۲ داوری و عدالت بایستی در مورد غریب‌‌، یتیم و بیوه اجرا شود. مزرعه نباید کاملا درو شود و بافه‌ها باید برای استفاده فقرا و درمانده‌ها به جا ماند.
همین قانون در مورد درخت زیتون و انگور به کار می‌رفت.
رونالد سیدر چنین شرح می‌دهد که :

خاطره فقر و ظلم موجود در مصر آنها را تشویق می‌کرد تا سخاوتمندانه بافه‌ها را برای فقرای رهگذر، بیوه‌ها و یتیمان به جا بگذارند.
زمانی که جان نیوتن تولد تازه یافت این آیه ۲۲ را با حروف درشت چاپ کرد و آن را بر طاقچه خود آویزان نمود تا همیشه آن را به خاطر بیاورد.