نان روزانه ۳ مهر ۲۵ سپتامبر

نان روزانه
۲۵ سپتامبر

زیبایی زندگی

پدرم مرا بساخت

در پیدایش ٢:٧ داستان خلقت انسان را می خوانیم. خدای ذی شخصیت انسان ذی شخصیتی
را می آفریند برای اینکھ بتواند با او مشارکت شخصی داشتھ باشد. آنچھ در اینجا مھم است
رابطۀ شخص با شخص است. این یک مفھوم انتزاعی یا ّ یک نیرویی سری نیست. بلکھ این
شخصی است کھ شخص دیگری را خلق می کند تا بتواند با او مشارکتی صمیمانھ و شخصی
داشتھ باشد. این حقیقت برای من این معنا را دارد کھ خداوند انسان را آفرید تا از مشارکت با او
لذت ببرد. صحنھ ای را تجسم کنید کھ خداوند زانو زد کمی خاک بر دستانش برداشت و آن را با
آب ترکیب کرد و از آن گل ساختھ و بدن انسان را بساخت. اما این بدن حیاتی نداشت. پس از آن
اتفاق شگفت انگیزی رخ داد خالق بھ جلو خم شده لبان الھی خود را بر لبان آن خاک گذاشت و از
نفس بینی الھی خود را بر آن خاک حیات دمید. َنفس
او در درون خاک نفوذ کرد و آن را تبدیل بھ ِ
انسان زنده ساخت. انسانی کھ ھر قسمت از اعضای بدنش بھ طور کامل عمل می کرد و بھ
وسیلۀ آن نفس تمامی واکنش ھای شگفت انگیز روحانی ، ذھنی و احساسی در او شکل گرفت .
ھیچ موجود دیگری این گونھ خلق نشده است. واژه ھایی کھ برای تشریح این معجزه بھ کار
رفتھ اند کاملا واضح ھستند. زبان عبری زبانی است کھ در آن آوای واژھا بھ طور مستقیم بھ
عملی اشاره دارد. صدای واژۀ عبری کھ بھ دمیدن ترجمھ شده چنین است : ” pach-yip ”
این واژه بھ معنی انفجار درونی کوچکی است کھ پس از آن ھوا بھ صورت مداوم و با فشار از
گلو خارج می شود. بنابراین این واژه بھ طور واضح بیانگر عملی است کھ انجام شد. زمانی کھ
خداوند صورت خود را بھ لبان و بینی خاکی نزدیک کرد، آۀ سست و ضعیفی بر نیاورد بلکھ او
نفسی قوی بھ درون آن بدن خاکی دمید. بدنی کھ پس از آن توانست بھ طور معجزه آسا ھمان
حیات خداوند را در خود داشتھ باشد.
خداوندا از تو متشکرم که در من کار می کنی. اعلام می کنم که خداوند می خواهد از
مشارکت با من لذت ببرد و او حیات خود را درون من دمیده است .
پدرم مرا بساخت. آمین.