نان روزانه ۲۱ اردیبهشت ۱۱ می
تفسیر اعداد فصل ۱۳
ب – ۴. جاسوسی سرزمین موعود (باب ۱۳-۱۴)
۱۳: ۱-۲۰ در این باب خدا دستور فرستادن جاسوسان را داد. در تثنیه ۱: ۱۹-۲۲ این توسط مردم پیشنهاد شده بود. با وجود اینکه این نگرش آنها ناشی از بی ایمانی‌شان بود اما بی تردید دستور خدا در پاسخ به درخواست مردم بود. اسامی دوازده جاسوس در آیات ۴-۱۵ آمده است. به خصوص به کالیب (آیه ۶) و هوشع (آیه ۸) توجه کنید. موسی هوشع را یهوشوع نام نهاد (آیه ۱۶). موسی از جاسوسان خواست تا از سرزمین و ساکنانش گزارش کاملی بیاورند (آیات ۱۷-۲۰). اولین روز می‌بایست به نغیب در جنوب سپس به کوهستان در بخش مرکزی سرزمین می‌رفتند.
۱۳: ۲۱-۲۹ جاسوسان سرزمین را از بیابان سین در جنوب رحوب واقع در شمال جستجو می‌کردند (آیه۲۱). آیات ۲۲-۲۴ شرح کار جاسوسی در بخش جنوب است. در حبرون سه پسر عناق را دیدند که بر طبق تثنیه ۲: ۱۰-۱۱ از طایفه غولها بودند. در نزدیکی حبرون به وادی تاکستانها رسیدند و خوشه بزرگی چیدند و آن را بر چوب دستی میان دو نفر آویزان نمودند و همراه با انار و انجیر به اردوگاه اسرائیل پس فرستادند. این مکان وادی اشکول به معنی «خوشه» نامیده شد. بخش اعظم گزارش جاسوسان تصویری بود از سرزمینی زیبا همراه با ساکنان خطرناک. جاسوسان به توانایی اسرائیل در غلبه بر ساکنان شک نمودند (با وجود وعده خدا به اخراج آنها).
۱۳: ۳۰-۳۲ اشاره به نفیلیم (آیه ۳۳)، به این معنی نیست که آنها از طوفان جان سالم بدر بردند. اسرائیلیان می‌دانستند که نفیلیم قبل از طوفان می‌زیستند و طایفه غولها را از آنها می‌شناختند. کالیب (از جانب خودش و هوشع سخن گفت) اطمینان خود را از پیروزی اسرائیل ابراز نمود. اما بقیه رک و صریح این را انکار نمودند. عبارت «زمینی است که ساکنان خود را می‌خورد» به این معنی است که ساکنان فعلی هر آنکس که بخواهد در آنجا ساکن شود را نابود خواهد کرد.
۱۳: ۳۳ ده تن از جاسوسان نظری اشتباه داشتند. آنها خود را طوری می‌دیدند که ساکنان کنعان می‌دیدند (یعنی مثل ملخها) یوشع و کالیب خود را از دید خدا می‌دیدند. از نظر جاسوسان بی ایمان مسئله طایفه غولها فایق نیامدنی بود. اما از نظر دو جاسوس ایماندار وجود غولها اهمیتی نداشت