نان روزانه ۱۱ تیر ۲ جولای

تفسیر تثنیه فصل ۲۹

ج – سومین خطابه موسی ـ عهد برای سرزمین (بابهای ۲۹-۳۰)

ج – ۱. عهدی که در موآب بسته شد (۲۹: ۱-۲۱)

۲۹: ۱ اولین آیه باب ۲۹ منطقا به باب قبلی تعلق دارد همانطور که در کتاب مقدس عبری چنین است. اما کیل و دلیتز آن را عنوانی می‌دانند که به بابهای ۲۹ و ۳۰ اشاره می‌کند.

۲۹: ۲-۹ قوم عهدی را که خدا با آنها در کوه سینا بسته بود شکستند. در اینجا موسی آنها را فرا می‌خواند تا این عهد که در کتاب تثنیه موجود است را تایید کنند عهدی که در دشتهای موآب درست قبل از ورود به سرزمین بسته شد. قوم شناختی از خداوند و هدف او نداشت. خداوند اشتیاق داشت تا دلى را که بدانند و چشمانى راکه ببینند و گوشهایی را که بشنوند به آنها بدهد ولی آنها با بی ایمانی و نا اطاعتی مداوم خود را واجد دریافت آن نشان ندادند. اسراییل منّ را از آسمان و آب را از صخره دریافت کرد؛ او برای ادامه حیات وابسته به چیزهای وابسته به دست انسان نبود (یعنی نان‌‌، شراب و مسکرات). علت این امر این بود تا آنها خداوند را از طریق وفاداری و محبتش به عنوان خدایشان بشناسند.

به عنوان مشوقی جهت حفظ عهد‌‌، یکبار دیگر موسی نیکویی خدا در برابر اسراییل را مرور می‌کند یعنی معجرات در مصر‌‌، نجات بزرگ‌‌، چهل سال در بیابان‌‌، شکست سیحون‌‌ … و عوج‌‌، و بخشیدن سرزمین ماورای اردن به رئوبین‌‌، جاد و نصف قبیله منسی.

۲۹: ۱۰-۲۱ موسی مردم را فرا می‌خواند تا در سوگند عهد با یهوه داخل شوند (آیات ۱۰-۱۳) و به یاد بیاورند که این عهد شامل فرزندانشان نیزمی شود (آیات ۱۴-۱۵).
شکستن عهد منتج به مجازات سخت قوم خواهد شد. یاغیان باید از وسوسه خدمت کردن بت‌های امتها بر حذر باشند یا تصور نکنند اگر چنین کردند می‌توانند از خشم خدا فرار کنند (آیات ۱۶-۲۱). آیه ۱۹ در RSV چنین می‌گوید: «امروز کسی در میان شما نباشد که این هشدارها را بشنود و خود را قانع کند به اینکه حتی اگر به راههای خود برود، ایمن خواهد بود. زیرا او باعث خواهد شد که تر و خشک با هم بسوزند». هیچکس نمی‌تواند بگریزد.

ج – ۲. مجازات شکستن عهد (۲۹: ۲۲-۲۹)

۲۹: ۲۲-۲۸ نسل‌های بعد و اقوام خارجی نیز خواهند آمد و از خرابی اسراییل متحیر خواهند شد و خواهند پرسید که چرا با آن سرزمین مانند سرزمینهایی چون شهرهای سدوم و غموره و ادمه و صبوئیم رفتار شده است. پاسخ داده شده چنین است «زیرا ایشان پیمانی را که هنگام خروج از مصر‌‌، خداوند خدای نیاکانشان با ایشان بست، شکسته‌‌اند».

۲۹: ۲۹ در حالیکه بعضی اسرار‌‌، بخصوص در ارتباط با داوری‌‌، به خداوند تعلق دارد موسی یادآوری می‌کند که مسئولیت آنها کاملا واضح مکاشفه شده است یعنی حفظ عهد یهوه. آنچه این قسمت می‌گوید این است که مکاشفه با خود مسئولیت می‌آورد. مردان مسئولند که اطاعت کنند نه اینکه بر اساس کلام خدا داوری شوند. این اصل بسیار در عهد جدید یافت می‌شود. «پس هر که نیکویی کردن بداند و بعمل نیاورد، او را گناه است» (یعقوب ۴: ۱۷).