نان روزانه ۱۰ اسفند ۱ مارچ

خروج فصل ۹

ث – بلای پنجم – وبا بر مواشی (۹: ۱-۷)

از اینکه به فرعون هشدار داده شد، خدا وبایی نازل کرد که تمام مواشی مصریان را در صحرا کشت. مواشی بنی اسرائیل آسیبی ندیدند. این رو این یک داوری تبعیض آمیز بود که نمی‌توان آن را با پدیده‌های طبیعی توجیه کرد. کسانی که تلاش می‌کنند این بلایا را با عامل طبیعی توجیه کنند در واقع آب را در هاون می‌کوبند. البته تمام حیوانات مصری کشته نشدند، چرا که در آیه ۱۹ به برخی اشاره شده است و برخی هم در شب فصح کشته شدند (۱۲: ۲۹ب) برخی به خانه‌ها فرار کردند (آیه ۲۰). از این رو مقصود از «همه» در آیه ۶ «همه حیواناتی که در صحرا بودند» یا «انواع حیوانات» است. بز، و گاو در سرزمین مصر وجود داشتند. اجساد متعفن آنها هوا را آلوده کرده بودند.

ج – بلای ششم – دملها (۹: ۸-۱۲)

فرعون باری دیگر موضع خود را تغییر داد، خدا خاکسترهای را برای مردمان و حیوانات مصر تبدیل به دمل کرد. ساحران هم از این بلا در امان نماندند. فرعون دل خود را بیشتر سخت می‌ساخت، از سویی دیگر خدا هم با بی طرفی دل او را سخت می‌گردانید.

چ – بلای هفتم – تگرگ و آتش (۹: ۱۳-۳۵)

احتمالاً «تمامی بلایای خود» بیانگر قدرت کامل بلایای خدا است. فرعون را خاطر نشان می‌سازد که او می‌توانسته او و مصریان را با وبایی که نازل کرد نابود کند، اما خدا در مقابل را به خاطر ظهور قدرت خود و شهرت نام خود رهانید. آیه ۱۶ هیچ نشانی از این نیست که فرعون از قبل انتخاب شده بود تا لعنت شود. از آموزه‌های کتاب مقدس نیست. خداوند از فرعون الگویی از شخصی ساخت که در مقابل قدرت خدا مقاومت می‌کند (همچنین نگاه کنید به رومیان ۹: ۱۶، ۱۷).

دیگر تشکیل شده بود از تگرک و رعد و برق یا آتش. این بلا مردمان، حیوانات و کتان و جو، که موسم برداشت آنها بود (آیات ۳۱، ۳۲)؛ گندم و خُلَّر زده نشد زیرا که متأخر بود. که در جوشن ساکن بودند، آسیبی ندیدند. در جواب خواهش فرعون، دعا کرد و نزول بلا متوقف گردید. اما همانگونه که موسی انتظار داشت فرعون در مقابل خواسته عبرانی‌ها برای عبادت مقاومت کرد