نان روزانه ۱ اردیبهشت ۲۱ آوریل

تفسیر لاویان فصل ۲۰

۷ – پ. مجازات برای تخلفات فاحش (باب ۲۰)

این باب برای برخی از تخلفاتی که در باب ۱۸ و ۱۹ ذکر گردیده است مجازاتهایی را ارایه می‌کند. شخصی که باعث شود کودکی با تقدیم شدن به مولک از آتش گذشته شود باید سنگسار شود (آیات ۱-۳). اگر قوم نتوانند او را بکشند؛ خدا او و خانواده‌اش را هلاک خواهد ساخت (آیات ۴، ۵). همچنین جزای کسی که با مدیومها (واسطه‌ها) و ارواح آشنا مشورت کند مرگ است (آیه ۶)، همچنین کسی که پدر و مادر خود را لعنت کند (آیه ۹)؛ زناکار (آیه ۲۰)؛ کسی که با زن پدر خود و یا با عروس خود بخوابد (آیه ۱۱، ۱۲)؛ و یا کسی که لواط کند (آیه ۱۳). در این روابط نامشروع هر دو طرف باید کشته می‌شدند. اگر کسی با زن و دختر آن زن رابطه جنسی داشته باشد، هر سه متخلف هستند و باید به آتش سوخته شوند (آیه ۱۴). ارتباط جنسی میان انسان و حیوانات جرمی محرز بود؛ آن شخص و نیز آن حیوان باید کشته می‌شدند (آیات ۱۵-۱۶). سرانجام رابطه جنسی به خواهر و یا خواهر ناتنی مرگ (یا برطبق تفسیر برخی دیگر اخراج از اردوگاه) بود (آیه ۱۷) و همچنین مجازات رابطه جنسی با زن حایض مرگ بود (آیه ۱۸). ارتباط جنسی با عمه یا خاله مستلزم قضاوت داوری بود، «ایشان متحمل گناه خود خواهند بود،» اما جزئیات بیشتری ارایه نشده است (آیه ۱۹). برخی بر این باورند که در مواردی که شخص با زن عموی خود ارتباط جنسی داشته باشد، آنگونه که در آیه ۲۰ گفته شده است، بدون اولاد خواهد مرد، و همچنین در آیه ۲۱، در مواردی که شخص با خواهر ناتنی خود ارتباط داشته باشد.

آیه ۲۱ تا مادامیکه برادر زنده باشد کاربرد دارد. اگر برادر بدون اینکه پسری داشته باشد می‌مرد، برادر او باید با بیوه برادر خود ازدواج می‌کرد و نام متوفی را بر پسری که متولد می‌شد می‌گذاشت (تثنیه ۲۵: ۵).
آرزوی قلبی خدا این بود که قومی مقدس داشته باشد، قومی که از پلیدیهای غیر یهودیان جدا بودند و از برکات سرزمین موعود بهره می‌بردند (آیات ۲۲-۲۶). واسطه‌ها و اصحاب اجنه باید با سنگسار از میان قوم بیرون می‌شدند (آیه ۲۷).