تازه شدن قسمتی از فرآیند نجات است. در تیتوس ٣ : ۵ می خوانیم :
” ما را نه به سبب کارھای نیکوئی که کرده بودیم بلکه از رحمت خویش نجات بخشید
به غسل تولد تازه و نو شدنی که از روح القدس است.”
آخرین جنبه ای که پولس در این متن بدان اشاره می کند نو شدن است. ما باید تبدیل به مخلوقات تازه ای شویم. برای ھمین است که پولس می گوید :
” پس اگر کسی در مسیح باشد خلقتی تازه است چیزھای کهنه در گذشت
ھان ھمه چیز تازه شده است. ”
( ٢ قرنتیان ۵ : ١٧ )
واژه خلقت در اینجا دارای اھمیت بسیاری است. زیرا تنھا یک نفر وجود دارد که قادر است خلق کند و آن خود خداوند است. انسان می تواند چیزی را بسازد، تعمیر یا تولید کند اما نمی تواند چیزی را خلق کند. قلب و کلیت وجودمان از درون چنان تحت تاثیر گناه ناپاک و تخریب گشته که تعمیر و یا وصله زدن آن بی فایده است. تنھا خلقت تازه است که جواب می دھد. پس از آنکه داود مرتکب زنا شد و فرمان قتل کسی را صادر کرد نھایتا با شرایط وحشتناک قلب خود روبرو شد و در رنج خود به سوی خداوند فریاد بر آورد :
” خدایا دلی طاھر در من بیافرین . “
( مزامیر ۵١ : ١٠ )
او می دانست که خلقت عمل دست خداوند است و ھیچ دست بشری نمی تواند در این قسمت دخالت کند. در تیتوس ٣ : ۵ جنبه ھای مختلف فرآیند نجات را مشاھده می کنیم که عبارتند از :
ُغسل یا شسته و پاک شدن
تولدی دوباره و تازه شدن.
خلقت تازه ، کار خداوند است و انسان به ھیچ وجه قدرت انجام آن را ندارد. تمام اینھا به خاطر رحمت خداوند است و نه عدالت وی.این رخداد بر اثر کارھای عادلانه و نیکوی ما نیست زیرا کارھای ما ھیچ ثمری برای مان نخواھد داشت. نجات باید از رحمت بی حد و حصر خداوند برای ما حاصل شود.
خداوندا
تو را برای خون عیسی و روح القدس شکر می کنم .
اعلام می کنم که روح القدس مرا تازه ساخته است . من خلقتی تازه هستم نه به خاطر کارهای نیک خود بلکه به خاطر رحمت بی حد و حصر تو، بدن من هیکل روح القدس است که با خون عیسی فدیه شده و پاک گشته است.
