نان روزنانه
۳ فروردین / ۲۳ مارس
قربانی زنده
بدن من برای خداوند است و خداوند نیز برای بدن من
” پس ای برادران، در پرتو رحمتھای خدا، از شما استدعا میکنم که بدنھای خود را ھمچون قربانی زنده و ّمقدس و پسندیدۀ خدا، به او تقدیم کنید که عبادت معقول شما ھمین است.”
( رومیان ١٢ : ١ )
در بابھای نخستین کتاب رومیان با الھیات بسیار شگفت انگیزی روبرو می شویم. روش کاربرد این آیات از بدن ما آغاز می شود. ما باید بدنھای خود را به عنوان قربانی زنده تقدیم خداوند کنیم . ممکن است چنین فکر کنیم که جسم ما آن قدر ھم مھم نیست و آن چه مھم است روح و جان ماست. اما بیائید مثالی عملی برای شما بزنم. اگر من یک لیوان آب بخواھم ھم ظرف و ھم محتویات آن را احتیاج دارم. نمی توانم آب را بدون لیوان در دست بگیرم. این ھمان چیزی است که خداوند می گوید او ھم ظرف را می خواھد یعنی بدن و ھم محتویات آن را یعنی روح و جان را. نمی توانیم محتویات را بدون ظرف به او بدھیم. معنی این جمله چیست ؟ بدن ھای خود را قربانی زنده گردانیم؟ قربانی عھد عتیق حیواناتی بودند که باید کشته و سپس بر مذبح گذاشته می شدند. خداوند می گوید : من جسم شما را به صورت قربانی ھای عھد عتیق کامل می خواھم اما با یک تفاوت که نمی خواھم جسم شما قربانی بی جان باشد بلکه آن را زنده می خواھم. وقتی که جسم شما را داشته باشم در واقع شما را دارم. “. در متی باب ٢٣ عیسی با فریسیان سخن می گوید و توضیح می دھد که در خدمت به خداوند چه چیزھایی مھم ھستند. فریسیان می گفتند قربانی مھم تر از مذبح است. اما عیسی به آنھا می گوید :
ای کوران! کدام برتر است؟ ھدیه یا مذبحی که ھدیه را تقدیس می کند؟ ”
( متی ٢٣ : ۱۹ )
مذبح است که قربانی را تقدیس می کند و قربانی زمانی که بر مذبح خداوند است مقدس می گردد. برای بدنھای ما نیز این چنین است زمانی که بدن ھای خود را بر مذبح خداوند قرار می دھیم مقدس می شود. بدن ما تقدیس شده و برای خداوند جدا می شود. این عملی است که ھر کدام از ما باید در حضور خداوند شخصاً انجام دھیم.