✟دلنوشته 

مشکل ما برای داشتن اتحاد چیست ؟

در موقع سیل، مـورچه هـا بدون اینکه فـکر کنند متعلق به کدام گروهی هستند محکم بهـم دیگر می چــسبـند و روی آب شـناور می شوند تا غــرق نـشونـد.
البته ما انسان ها هم در مصیبت ها به هم نزدیک می شویم و خیلی آسان و بدون ناراحتی با حالتی ترحم آمیز کلمات زیبا و تسلی بخش به یکدیگر می گوییم و تا حدودی هم کمک میکنیم.
اما هیچ تضمینی وجود ندارد که در موفقیتها و پیروزی های یکدیگر حتما خوشحال باشیم و لذت ببریم و با تمام دل و جان صادقانه و صمیمانه با آنها همکاری و شادمانی کنیم.

مشکل ما انسان ها چیست؟
چرا مورچه ها می توانند در هر موقعیتی با هم همکاری کنند؟

نکته مهم این است که، مورچه ها فقط در طوفان ها به همدیگر نمی چسبند، بلکه در روزهای آرام و بدون دردسر هم برای موفق شدن با هم متحد هستند و یکدیگر را بلند می کنند. آنها در تابستان با همدیگر جمع می کنند و در زمستان، با همدیگر می خورند و هیچ مشکلی مانند ما برای داشتن اتحاد، ندارند. چـــرا؟

چون ما انسان ها برای موفقیت مان بیشتر «اهداف شخصی و خصوصی» داریم، ولی مورچه ها برای موفقیت شان «اهــداف جمعی و گروهـی» دارند. این اصل مشکل عدم اتحاد ما انسانهاست و تا اهداف شخصی ما به اهداف جمعی تبدیل نشود اتحاد داشتن غیر ممکن است. چه درزناشویی، چه درفامیل، چه درکلیسا، و سایر روابط اجتماعی .

کلام خدا می گوید: “نزد مورچه برو و در راه های او تأمّل کن و حکمت را بیاموز.”
(امثال ۶: ۶)

خودمحوری و فردگرایی، آتش حسادت و نفرت از موفقیت دیگران را شعله ور می سازد و باعث می شود که قائـن هـا به خودشان اجازه دهند هابیل هـا را بعنوان رقیب به خاک و خون بکشند و در زیر زمین پنهان کنند سپس با چهره ای معصومانه بگویند:
“نمی دانم هــابیل کجاست مگر مـن پاســبان بــرادرم هستم؟”
(پیدایش ۴: ۹)