فروغی در ظلمت!
بمناسبت سالگرد خاموشی محمد علی فروغی. نوشته علی میر فطروس در سه بخش:
بخش اول:
* فروغی برجسته ترین شخصیت فرهنگی_سیاسیِ ایران بعد از جنبش مشروطیّت و نمایندۀ ممتازِ معماری فرهنگی و مهندسی اجتماعی درتاریخ اندیشه و سیاستِ ایرانِ معاصر بود.
* فروغی با دو بالِ عقلانیّت و اعتدال ( واقع گرائی) کوشید تا جامعۀ پُر آشوب ایران را به سامان و ثبات برساند. آن عقلانیّت و اعتدال سیاسی وجه دیگری نیز داشت و آن، پرهیز فروغی از«عوام گرائی» (پوپولیسم) بود.
* به جرأت می توان گفت که هیچ دولتمردی درتاریخ معاصر ایران آنهمه به شاهنامۀ فردوسی عنایت نکرده مگر محمدعلی فروغی.
https://mirfetros.com/fa/?p=31566
بخش دوم:
* فروغی پیوندگاهِ فرهنگ و ادبیّاتِ فاخرِ ایران و فرهنگ پویای غرب بود و این دو را چنان در خود هضم و جذب کرده بود که فاقد برتری جوئی های قومی یا احساس حقارت در مقابل غرب بود.
* در آن «زمستانِ بی برگی»، فروغی اعتقاد داشت که فردوسی با سرودنِ شاهنامه نه تنها «ملّیّت ایرانی را إحیا کرده» بلکه «قباله و سندِ نجابتِ ملّت ایران را تنظیم فرموده است».
https://mirfetros.com/fa/?p=31705
بخش سوم:
روابط نزدیکِ حسین گل گلاب و کلنل علینقی وزیری با فروغی این گمان را تقویت می کند که فروغی از تدوین و تنظیمِ سرودِ«ای ایران» باخبر بود.
* جایگاه محمدعلی فروغی درتاریخ و فرهنگ ایران چنان والا است که درآینده، دانشگاهها و دانشکده ها به نام فروغی نامگذاری خواهند شد.
* فروغی، فرهنگمَرد و سیاستمدار بزرگی بود که پیروزی اش پس از مرگ بوده است.
در تاریخ معاصرایران دولتمردانی مانند قوام السلطنه و دکترمحمّد مصدّق، شخصیّت هائی ملّی و منطقه بوده اند، ولی شخصیّت محمدعلی فروغی ضمن داشتنِ ویژگی های ملّی تا سطح بین المللی ارتقاء می یابد. حضورِ فروغی در ریاست جامعۀ ملل (سازمان ملل امروزی) درسال ۱۳۰۸ شمسی، نشانۀ بارزِ شخصیتِ ممتاز وی درعرصۀ جهانی بود. فروغی درسال۱۳۰۹ سفیرکبیر ایران در ترکیه بود و در میان دولتمردان آن کشور خصوصاً کمال آتاتورک محبوبیّت فراوان داشت و همین امر، موجب سفر موفقیّت آمیز رضا شاه به ترکیه شده بود. محسن فروغی، از پدرش محمدعلی فروغی نقل می‌کند:
وقتی من نمایندۀ اول ایران در جامعۀ ملل شدم و به کشور سوئیس رفتم، آتاتورک به کلیۀ سفرا و وزرای مختار مقیم آنکارا گفته بود: «بزرگ ترین شخصیتی که در این مجمع عضویّت دارد، فروغی سفیر ایران است. من تاکنون مردی به این جامعی و وطن‌پرستی و مُطّلعی ندیدم. کاش مملکت من هم یک فروغی داشت». شاید همین اظهارنظر آتاتورک باعث شد من در جامعۀ ملل به ریاست انتخاب شوم».