ایام لنت یا روزه در مسیحیت (Season of Lent )
لنت (Lent) یا ایام روزه به دورهٔ ۴۰ روز، روزه در کلیساهای انگلیکن و کاتولیک گفته می‌شود. کلمهٔ لنت به تنهایی به‌معنای قرض‌گرفتن به‌طور موقت است که در یک گفتگوی کلامی اتفاق می‌افتد.
کلیساهای غرب ایام روزه را ۶ هفته قبل از عید قیام شروع می‌کنند که ۶ یکشنبهٔ آن شامل ایام روزه نمی‌شود. ۴۰ روز روزه به‌یاد، ۴۰ روز آزمایش عیسی در بیابان است (مرقس۱۲:۱-۱۳). ایام روزه و آماده‌شدن برای قیام مسیح از زمان شاگردان برگزار می‌شد و در شورای نیقیه (۳۲۵بعد از میلاد)، این ایام در تاریخ کلیسا به‌عنوانِ یک مناسبت ثبت شد.
همان‌طور که در مقالهٔ قبلی گفته شد، این دوران با چهارشنبهٔ خاکستر آغاز می‌شود. روزی که شرکت‌کنندگان را آمادهٔ توبه، بخشش و دریافت نجات می‌کند.
ایام روزه همانند ایام کریسمس، در تقویم برخی از کلیساها دیده نمی‌شود و شاید شما نیز تجربهٔ بودن در چنین دورانی در کلیسا را نداشته باشید. به همین خاطر توضیح مختصری خواهیم داد دربارهٔ مراسم و کارهایی که در این دوره در برخی از کلیسا انجام می‌شود.
در کلیساهای انگلیکن و کاتولیک رنگ بنفشِ پُررنگ برای این ایام در نظر گرفته شده که سمبلی است از تاریکی دل‌های به دور از نور عیسی مسیح. در این دوران برای افراد فامیل و دوستان که عیسی مسیح را نمی‌شناسند نیز دعا و شفاعت می‌شود تا نور او بر زندگی آنان تابان شود.
اعتراف به گناهان
« نزد یکدیگر به گناهان خود اعتراف نمایید و برای یکدیگر دعا کنید تا شفا یابید. دعای صمیمانهٔ شخص عادل و نیک بسیار مؤثّر است.»
(یعقوب ۱۶:۵)
همان‌طور که در بالا گفته شد، این ایام، ایام اعتراف به گناهان است. این ۴۰ روز کنار گذاشته شده است تا ما بر روی گناهانی که به‌صورت مکرر انجام می‌دهیم و مانع از انطباق زندگی ما با خواست خدا می‌شود، تمرکز کنیم و برای خود شفاعت نماییم. البته باید به‌یاد داشته باشیم که نباید این ایده را خیلی سخت بگیریم یا اینکه برعکس، نگاهی سهل‌انگارنه به آن داشته باشیم و با به‌یاد‌آوردن کارهای خوبی که انجام داده‌ایم خود را گول بزنیم. هدف این است که صادقانه زندگی خود را با توجه به کلام خدا بررسی کرده، تعهد خود را برای تغییر به خدا نشان دهیم.
«خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو، مرا بیازما و افکار مرا بخوان. ببین آیا خطایی در من هست، و مرا به راه جاودانی هدایت نما.»
(مزمور۲۴:۱۳۹)
روزه
روزه گرفتن معقوله‌ایی است که امروزه در بیشتر کلیساها کنار گذاشته شده است و در مورد آن صحبت زیادی نمی‌شود، اما اگر روزه گرفتن با روش درستی صورت بگیرد، یکی از قدرتمندترین ابزار در دست ما برای آغازی جدید در رابطه‌مان با خداست. در مورد روزه‌گرفتن هم در عهد قدیم و هم در عهد جدید صحبت شده است. مانند موسی (تثنیه ۷:۹-۲۱)، ایلیا (اول پادشاهان ۸:۱۹) و عیسی مسیح (متی۲:۴) که همهٔ آنها ۴۰ روز در روزه بودند.
روزه‌گرفتن، راهی برای انکار خود و شنیدن صدای خداست، روشی برای نظم و انظباط‌دادن به زندگی روحانی و به نوعی شریک‌شدن در دردهای عیسی مسیح. روزه‌گرفتن به‌طور سنتی در بین کلیسای شرق و غرب، خوردن تنها یک وعدهٔ غذایی در طول روز و پرهیز از خوردن گوشت، ماهی، تخم‌مرغ و کره بوده است، ولی امروزه می‌توان از چیزهای خاص مثل خوردن شیرینی‌جات و شکلات پرهیز کرد، یا زمان استفاده از شبکه‌های اجتماعی که معمولاً وقت زیادی را از ما می‌گیرند، به دعا و شنیدن از خدا اختصاص داد.
این دوران، زمانی است که با چشم واقع‌بین، خود را در حضور خدا ببینیم و گناهان خود را به‌یاد آوریم. همچنین، زمانی است که به کاری که عیسی مسیح بر روی صلیب انجام داد بیندیشیم. عیسی که خدا بود، به‌خاطر محبتش به مردم به جهان آمد و انسان کامل شد، کسی که درد را برروی صلیب تحمل کرد تا این ایام برای ما تنها ندامت و پیشمانی نباشد، بلکه پیام امید داشته باشد. امید رستاخیز و قیام دوباره، امید به پیروزی بر مرگ و حیات جاودان.
در بیشتر کلیساها با خواندن بخش‌هایی از کتاب‌مقدس در مورد رنج‌ها و پیشگویی‌هایی عهد قدیم درمورد عیسی مسیح و نجات ما در او، مطالعه و تفکر می‌شود. برای خواندن بیشتر و تعمق در این دوران می‌توانید هر روز به نان روزانه در همین وب سایت مراجمه نمایید.
لِنت یا ایام روزه، فرصتی مناسب است که از دنیا جدا شده، در زندگی جاودانی که تنها در عیسی مسیح و در مرگ و قیام او یافت می‌شود، تفکر نماییم.